Szop pracz
Gatunek średnich rozmiarów ssaka z rodziny szopowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. Największy przedstawiciel rodziny szopowatych, o ciele długości od 40 do 70 cm i masie 3,5–9 kg, zazwyczaj aktywny w nocy. Szop jest wszystkożerny, a jego dieta zawiera w 40% bezkręgowce, w 33% – rośliny i w 27% – kręgowce. Sierść szopa o szarym kolorze w 90% składa się z gęstego podszerstka, który chroni przed zimnem. Najbardziej charakterystyczne cechy szopa pracza to niezwykle zręczne przednie łapy i czarny wzór maski wokół oczu; są one elementami mitologii kilku szczepów Indian. Szopy znane są z inteligencji; badania wykazują, że zwierzęta te przechowują w pamięci rozwiązania zadań nawet przez trzy lata.
Długość życia
Wiele szopów trzymanych w niewoli żyje dłużej niż 20 lat, jednak przewidywana długość życia na wolności to jedynie 1,8 do 3,1 lat, w zależności od warunków lokalnych, takich jak ruch samochodowy, polowania i warunki atmosferyczne. Zwykle tylko połowa wszystkich młodych urodzonych danego roku dożywa następnego lata. Po osiągnięciu tej granicy umieralność spada do 10–30%. Młode szopy są narażone na osierocenie przez matkę i śmierć głodową, zwłaszcza podczas długiej i mroźnej zimy. Najczęstszą naturalną przyczyną śmierci wśród szopów w Ameryce Północnej jest nosówka, która może przybierać rozmiary epidemii i powodować śmierć większości populacji szopów w danym regionie. Na obszarach, gdzie występuje duży ruch samochodowy i mają miejsce częste polowania, te dwa czynniki mogą przyczyniać się do 90% przypadków śmierci wśród dorosłych szopów praczy. Najważniejszymi naturalnymi wrogami szopów są ryś rudy, kojot oraz puchacz wirginijski, przy czym ten ostatni jest niebezpieczny głównie dla młodych szopów.
Link do śmiesznego filmiku z szopem https://www.youtube.com/watch?v=4olSy5UXO_M